Menu główne:
Skostnienia, z jakimi borykają się osoby chore na FOP mogą unieruchomić wiele stawów – także te, które z pozoru można uznać za niepotrzebne… Na co dzień, nie jesteśmy świadomi tego, ile czynności zawdzięczamy np. stawom skroniowo-żuchwowym. To dzięki nim: mówimy, gryziemy, żujemy, otwieramy buzię, możemy umyć zęby, powiedzieć: aaaaaaaaa u lekarza.
Kiedy dojdzie do jego zablokowania przez dodatkową kość, wówczas u chorych dochodzi do specyficznego rodzaju szczękościsku, który uniemożliwia wykonywanie wymienionych wcześniej ruchów.
Ograniczony dostęp do zębów, nieznaczne rozwarcie szczęk lub nierozwieranie ich wcale, wymaga od stomatologa dużych umiejętności i kreatywności. Bowiem nie starczy jedynie otworzyć buzię, podać znieczulenie i wyrwać zęba. W przypadku chorych na FOP trzeba zmodyfikować pewne procedury i technikę wykonania zabiegu dentystycznego, gdyż nieuwaga, brak wiedzy i dodatkowa traumatyzacja, może sprzyjać kolejnym rzutom FOP. Ponadto trzeba zwrócić uwagę na potrzebę zmodyfikowania swojej pozycji podczas wykonywania zabiegu stomatologicznego u chorego na FOP, jak również zadbać o jego wygodę. Utrudnieniem bowiem jest stałe unieruchomienie ciała w jednej pozycji. Fotel w gabinecie może okazać się zwyczajnie zbędny...
Jeśli do dentysty trafia pacjent, u którego stwierdzono lub nawet podejrzewa się fibrodysplazję, należy zwrócić uwagę na potrzebę:
1. Uzyskania dostępu do zęba od wewnętrznej strony policzka.
2. Spiłowania zęba ze zmianami próchniczymi, za pomocą wiertła wolnoobrotowego (co jednocześnie może dać przestrzeń umożliwiającą dostęp do innych zębów) i uzupełnienie ubytków materiałem uwalniającym fluor.
3. Dojścia do zęba od wewnętrznej strony policzka, jeżeli zachodzi potrzeba ekstrakcji zęba. Pomocne okazuje się być pocięcie zęba na drobniejsze kawałki i stopniowe jego usuwanie.
4. Wykonania okienka przezpoliczkowego (operacja) by móc usunąć np. ząb mądrości, czyli „ósemkę” lub „podejść” do niego od korzeni. Narzędziami należy manewrować tak, by uniknąć zbędnych zranień i przedostawaniu się odłamków zęba do dróg oddechowych (ułożenie językowe/podniebienne). Można rozłożyć w jamie ustnej siateczkę zabezpieczającą przed wpadaniem odłamków do dróg oddechowych.
5. Wykonania znieczulenia domiazgowego, śródwięzadłowego, a w razie potrzeby ogólnego (dożylnego bez intubacji lub z intubacją dotchawiczą). Nie wolno znieczulać klasycznie (dodziąsłowo) i wykonywać blokad żuchwy. Trzeba zwrócić uwagę, ze znieczulenie może działać z większym opóźnieniem, zwłaszcza gdy chodzi o tylną część żuchwy, czy szczęki górnej.
6. Przy znieczuleniu ogólnym, trzeba zachować szczególną uwagę, o czym pisałam w poprzednim poście. Podczas intubacji istnieje ryzyko uszkodzenia stawów skroniowo-żuchwowych oraz międzykręgowych i wywołania rzutu FOP. Amerykanie podają, że istnieje opcja podania lekkiego środka uspokajającego i zaintubowania przez nos – pacjent jest wtedy przytomny i może kontrolować wydzielanie śliny w jamie ustnej.
Higiena jamy ustnej u ludzi chorych na FOP, powinna uwzględniać:
- codzienne mycie zębów: rano, po posiłkach i wieczorem;
- stosowanie past do zębów z fluorem i płynów do płukania jamy ustnej zabiegających próchnicy (np. Elmex, Listerine Zero),
- w miarę możliwości: żucie gum bez cukru, oczyszczanie zębów za pomocą nici dentystycznej (uważając, by nie uszkodzić dziąseł),
- wypijanie około 2 litrów płynów,
- ograniczenie przyjmowania słodyczy (mycie lub przepłukanie buzi po ich skonsumowaniu),
- wybieranie zdrowych, lekkostrawnych, łagodnych i miękkich posiłków, bogatych w przeciwutleniacze,
- regularne wizyty u stomatologa – co pół roku lub co rok.